Het is tijd! Afscheid van professor dr. J.J. van Hilten
Namens onze vereniging mocht ik aanwezig zijn bij het afscheid van hoogleraar Bewegingsstoornissen dr. Bob van Hilten. Het afscheid vond plaats op vrijdagmiddag 8 september jl. in het Groot Auditorium van het Academiegebouw in Leiden.
‘Ná 35 jaar patiëntenzorg, wetenschappelijk onderzoek en onderwijs in de neurologie is het tijd!’, stond er in de uitnodigingsbrief. Dat was dan ook het thema van zijn afscheidsrede: ’Het is tijd!’.
Bob van Hilten begon in 1984 als arts aan de Universiteit van Leiden en stelde in zijn lezing dat er in 35 jaar veel veranderd is in zijn werk. Het kwam erop neer dat er voor een dokter en onderzoeker veel taken bij zijn gekomen die hij vroeger niet hoefde te doen. Daardoor kan iemand met veel kennis minder tijd besteden aan waar een hoogleraar heel goed in is, namelijk patiënten zien, wetenschappelijk onderzoek doen en lesgeven aan medisch studenten.
Een paar voorbeelden:
ICT
De invoering van ICT heeft veel mogelijk gemaakt, maar kent voor een arts vele keerzijden. In de afgelopen 35 jaar zijn er talloze systemen geweest om informatie over patiënten vast te leggen.
Hierdoor is de communicatie met de patiënt minder persoonlijk geworden omdat er simpelweg minder tijd over blijft. Vroeger had Bob van Hilten een medewerker die ingesproken verslagen voor hem uittypte. Nu moet hij dit zelf doen en in verschillende softwaresystemen vastleggen. En met twee vingers typen gaat lang zo bedreven niet als de medewerker van toen dat kon.
Of het maken van een presentatie. Vroeger had Bob van Hilten een audiovisueel medewerker tot zijn beschikking die in ruime mate presentaties voorbereidde, foto’s en video’s maakte. Nu wordt een arts geacht dit zelf allemaal te doen en dat gaat weer af van de tijd voor patiënten e.d. De ICT dwingt je een soort algemeen manager te worden en je moet daardoor van alles vastleggen in maar
liefst 25 softwaresystemen. Voor onderzoek, voor personeelsmanagement, voor financieel beheer, voor scholing en patiënt beheer. Noem maar op. Een ander voorbeeld van ICT is bijvoorbeeld de
aanmeldzuil in ziekenhuizen. Het verandert de communicatie met de patiënt. En niet ieder mens is vaardig genoeg om hier mee om te gaan.
Sociale media
En dan de sociale media. Een arts wordt geacht zijn eigen PR te bedrijven door gebruik te maken van bijvoorbeeld Facebook of LinkedIn. Het is belangrijk voor het ziekenhuis om in beeld te zijn. Maar het gaat allemaal ten koste van de tijd waar hij als arts écht zijn tijd in wil(de) steken. Dit alles maakt dat je tegenwoordig heel goed met je tijd moet omgaan om werk en privé goed in balans te houden. In zijn afscheidsrede ging Bob van Hilten op nog veel meer zaken in dan ik hierboven aangaf. Maar goed, je kunt niet alles in een kort artikel opschrijven.
Dr. Bob van Hilten en de Dystonie Vereniging
Zelf heb ik Bob van Hilten vele malen meegemaakt in de Medische Adviesraad van onze vereniging. Ik heb hem als een heel toegankelijk mens ervaren en een zeer kundig en veelzijdig arts en onderzoeker.
Bob van Hilten heeft een grote bijdrage geleverd aan wetenschappelijk onderzoek, onder andere Parkinson, dystonie en het complex regionaal Pijn syndroom. Als je even op het internet surft kom je de onderzoeken wel tegen.
In 2016 heeft Bob van Hilten nog een prijs gewonnen als opleider van het jaar voor jonge neurologen. In 2007 werd hij hoogleraar Bewegingsstoornissen in de neurologie aan het LUMC. Bob van Hilten gaf aan dat hij naast familie ook meer tijd wil besteden aan tuinieren en wil daar nog meer over leren.
Kortom: we nemen afscheid van een bijzonder en fijn mens die veel voor dystonie patiënten betekend heeft.
Dokter Bob!: De Dystonie Vereniging is je veel dank verschuldigd. Het is tijd! – voor andere dingen en we wensen jou, samen met je familie, een heel fijn nieuw hoofdstuk in je leven toe.